Wild en Winderig

Hallo mensen!

Mijn vorige verhaaltje is alweer een hele tijd geleden, dus ik heb heel wat te vertellen.
We zijn de Atlantische oceaan overgestoken en in Palm Beach hebben we de jachten gelost. Het was weer een hele operatie om al die jachten te lossen, van tevoren dacht ik: 'Nou, alle sjorringen losgooien, jacht in de kranen en overboord draaien die hap.' Maar het duurde allemaal langer dan ik dacht en dan gepland. Dus na 3 vermoeiende dagen lossen waren alle jachten van boord. Nog een leuk weetje: het grootste jacht, die van 38 meter lang, heeft 2 motoren met een totaal vermogen van 12.000 pk, dat is meer dan dat wij hebben.

Helaas niet de wal op gekund, daar was het te druk voor. De jongens die in de machinekamer liepen zijn wel de wal op geweest, samen met een of andere gestoorde jehova-getuige (door de 60, bijna helemaal doof, gekleed in een clownspak en enorm gelovig) die bij het zeemanshuis als vertegenwoordiger van de kerk werkte.

Na Florida zijn we naar Veracruz gevaren. Hier hebben we ongeveer de helft van de overgebleven lading gelost en van Veracruz zijn we naar Altamira gevaren. In Altamira hebben we de overgebleven lading gelost (de zogenaamde tijdmachine, wat veel mensen niet begrepen hebben uit mijn vorige verhaaltje dat dat een grapje was).
Toen we klaar waren met lossen hebben we een klein stukje verhaald naar een ander dok waar we 10.000 ton fluor-spar of fluoriet geladen hebben.
In Mexico ben ik ook de wal niet op gekund, helaas. Dat kwam omdat ik over de hele periode dat we in Amerika waren aan dek werkte, dus ik moest elke keer overal bij zijn.

Met deze lading zijn we de Noord-Atlantische oceaan weer overgestoken naar Ellesmere, Engeland. Toen we ongeveer op de helft van de oversteek waren, kregen we slecht weer. De golven werden met de dag hoger en toen het weer op zijn slechtst was waren ze tussen de 10-15 meter hoog! Er zaten extreem hoge tussen van meer dan 20 meter. Volgens het KNMI bestaan ze niet, golven van meer dan 20 meter hoog, maar we hebben er die dagen tot echt tientallen geteld. Het was overduidelijk, als wij in het dal van een golf waren, keken we recht tegen zo'n joekel aan en die was soms hoger dan de kranen. De afstand van de waterlijn tot de top van de kranen was 22 meter, (ooghoogte op de brug was ook 22 meter) dus als die golf daar nog bovenuit steekt dan is die hoger dan 22 meter. Maar na een week zwaar weer werd het eindelijk wat mooier weer. En in Engeland was het weer lekker rustig.

Om de sluis van het Manchester Ship Canal in te kunnen, konden we maar een maximale diepgang van 7,60 m hebben. En onze diepgang was 8,30 m. Dus we moesten eerst naar Liverpool, want die haven konden we wel in met onze diepgang, daar hebben we 2000 ton fluor-spar moeten lossen om 70 cm omhoog te komen. Dat lossen ging met vrachtwagens, dus het schoot niet echt op. Zodoende kon ik eindelijk weer eens de wal op, en daar heb ik gebruik van gemaakt ook. Na het lossen hebben we verhaald naar Ellesmere Port. Om daar te geraken moesten we door het Manchester ship canal, dat was een heel interessant stukje om te varen. Op sommige punten is dat kanaal maar 25 meter breed en de Dynamogracht is 22,8 meter breed. De loods die ons binnenloodste zei dat de Dynamogracht het grootste schip is dat hij ooit Ellesmere in geloodst heeft. Op de heenweg heb ik geen foto's kunnen maken want het was toen nacht, maar toen we vertrokken was het overdag, dus ik heb best wat mooie foto's kunnen 'trekken', zoals Tim zou zeggen. Ik zal er een paar uploaden. De sluis om in en uit het ship canal te komen was ook maar net groot genoeg voor ons. Die sluis is 165 meter lang, dus dat gaat nog wel met onze 156 meter, maar hij is maar 24 meter breed, dus dat ging maar net. Ik zal een foto uploaden als we bijna de sluis invaren bij vertrek, het leek toen echt net of het niet ging passen.

Maar uiteindelijk is het allemaal gelukt en zijn we leeg van Ellesmere naar Esbjerg, Denemarken gevaren. In Esbjerg hebben we 41 bladen van windmolens geladen en ik geloof iets van 30 'dynamo's' van windmolens. Die bladen zijn op het einde zó dun dat je bijna ermee in je vingers kan snijden, ze kosten ook €300.000 per stuk. Goeie business dus, die groene energie. Tim en ik zijn nog de wal op geweest in Esbjerg, daar kwamen we 2 Engelsmannen tegen in een café die een week die windmolen-bladen moesten testen. Dus die mannen vliegen naar Denemarken, zitten daar een week in een hotel en testen die bladen (geen idee wat ze eigenlijk testen, dat kregen ze niet goed uitgelegd die avond) en dan gaan ze weer naar huis. En 's avonds gedragen ze zich als echte Britten natuurlijk.

Dus vorige week zijn we vertrokken uit Esbjerg, onderweg naar Portland, Australië. Dat wordt een reis van meer dan 11.000 zeemijlen, dat is 20.000 kilometer! Maar goed, lekker veel tijd voor de studie.
Onderweg hebben we gebunkerd (getankt) in Las Palmas, Gran Canaria. Was een hele operatie, alle tanks moesten vol, dat wil zeggen 96% vol. We hebben in totaal 1245 m³ zware olie gebunkerd en 110 m³ dieselolie. Dat is best een spannende operatie, want je moet op tijd de pompdruk en de afsluiters op je leidingen knijpen als je de tank aan het aftoppen bent, anders vliegt de olie uit de ontluchtingsgaten (en dat gaat heel hard met 400 m³ per uur). En dan zijn de kapitein en de hoofdmachinist de pineut, want als je tegenwoordig olie overboord laat lopen, daar staan heel strenge straffen op. Vroeger bleef het bij het afpakken van je vaarpapieren en hoge boetes, tegenwoordig staan er hoge celstraffen op.
Maar alles is gelukkig goed gegaan, dus we konden de reis snel weer voortzetten.

We zitten op het moment dat ik dit verslag schrijf voor de westkust van Afrika. Het is lekker warm hier, 28 graden zo'n beetje. Morgen gaan we het zwembad opbouwen.
Over 4 dagen gaan we de evenaar over, dus dat betekent dat Neptunus aan boord komt en dat we allemaal ontgroend gaan worden! Dat gaat heel wat worden, ik heb al foto's gezien van een jongen die vorig jaar op hetzelfde schip zat als wij nu. Maar na het hele gebeuren hebben we een barbecue, dus dat zal veel goedmaken. Ik zal na de ontgroening weer een verhaaltje schrijven met hopelijk een paar grappige foto's ervan erbij.


Hier laat ik het weer bij, het is een hele lap tekst geworden.
Ik beloof dat ik jullie niet meer zo lang zal laten wachten op het volgende verhaaltje!


Groeten! Freek.